در استرالیا ، یک قلمرو در واقع قدرت کمتری نسبت به ایالت ها دارد ، زیرا کانبرا می تواند تمام تصمیمات را در قوانین سرزمینی نادیده بگیرد. این مورد در سال 1997 بود كه استرالیا "حقوق ترمینال بیماری 1995" را لغو كرد ، كه باعث اتانازی داوطلبانه در NT شد. ویکتوریا می توانست آن را تا سال 2019 قانونی کند ، و دولت فدرال نمی تواند در مورد تفکیک قوا اقدامات زیادی انجام دهد. از سرزمینها سؤال شد كه آیا باید سرزمین شمالی در سال 1998 به ایالت تبدیل شود ، اما با رأی 51 به 49 رد شد زیرا فقط 3 سناتور در مقابل 12 سناتور 6 نفر دیگر وجود خواهند داشت ، اما مذاكرات تا ماه ژوئیه وجود داشته است. امسال برای تبدیل شدن به یک کشور و قانون کنونی هرگز نمی تواند یک کشور شود ، زیرا قانون اساسی ممنوع است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.

ایالتی عمدتاً تحت قانون اساسی فدرال ، که براساس آن صلاحیت های قانون اساسی ایالتی استوار است ، دارای قدرت است. قلمرو منوط به مشارکت مداوم فدرال ، نظارت و دخالت دولت فدرال است.

در عمل ، این بدان معنی است که یک دولت منطقه ای مسئولیت و مسئولیت کمتری دارد. از نظر تاریخی ، یک قلمرو می تواند یک کشور یا بخشی از دولت باشد که در حال ظهور است.